Αθήνα: Πόλη της αμαρτίας ή της διανόησης;

...αν και συνήθως αυτά πάνε μαζί...

Και ξαφνικά από το πουθένα-κοινώς Μπουζουκλερί, κωλόμπαρων, βρώμικου και "γκρικ" καμακιού γωνία, είναι πλατεία τι θες εσύ τώρα- η κατ' ευφημισμόν (σσ by πρωήν κα Δήμαρχο) όμορφη πόλη μας γέμισε με μικρά, χωμένα, κομψά μπαράκια, cafes, bistrot- You name it, we've got- λίκνα του πολιτισμού και σήμεια κατατεθέν μιας αμερικανικής κουλτούρας των '50s όπως θα έλεγε και ο Θεοδόσης.

Όλα ξεκίνησαν μετά τους Ολυμπιακούς- τους πρόσφατους μικρέ μου αφηρημένε αναγνώστη που τελευταία απαντάς πιο συχνά στο όνομα Θωμά παρά στο δικό σου- όταν ξαφνικά το ελληνικό δημόσιο έμεινε χωρίς λεφτά, με πολλά χρέη και πολλά κτίρια χωρίς ιδιαίτερους πόρους για τα συντηρήσει. Κι επειδή το ελληνικό δημόσιο είναι το ελληνικό δημόσιο και το ελληνικό κράτος- που μας βγάζουν την ψυχή όλη μέρα κάθε μέρα ω τι χαρά ω τι χαρά- απόφασισε να δώσει τα κτιριάκια για κοινωνική εκμετάλλευση.

Κι ήταν η καλύτερη κίνηση που θα μπορούσε να έχει κάνει.

Εν αρχήν ήν το "Cats", το όποιο γνωρίζοντας ιδιαίτερη επιτυχία ΚΑΙ στην Αθήνα- ας μην έπαιζε το τρελο marketing και θα σου 'λεγα- άνοιξε το δρόμο για πολλά από τα τεράστια show απο Broadway και West End ώστε να κατρακυλήσουν μέχρι το Γουδί και το "θέατρο" Badminton. Jesus Christ Super Star, Mammamia μέχρι και ο Michael Nyman έσυραν τα ωραιότατα αν και γερασμένα τους κωλαράκια στα λημέρια μας. (σσ:Το 'ψηνα να πω "εκεί που πρωτογεννήθηκε το θέατρο" αλλά δε μας πολυαξίζει,ε Νίνο;;;
Παρασύρθηκα πάλι, εν πάσει περιπτώσει τι έλεγα; Α, ναι... )Και μετά από όλα τα παραπάνω ακολουθεί τελευταίο και όχι καταϊδρωμένο το βασιλικό musical. Και όχι δεν εννοώ την " Άννα και το Βασιλιά"- αν και είναι μια πολύ καλή ιδέα- αλλά το West Side Story- για το οποίο φυσικά θα κλείσω πρώτη θέση εισητήρια lalalalala Amerikaaaa!


Τρία χρόνια μετά...Εν μέσω της νυκτός, οι όχι και τόσο comme il faut-the greek version Αθηναίοι απαρνιούνται την παραδοσιακή τους διασκέδαση, η οποία κατα κόρον περιλαμβάνει κακής ποιότητας ουΐσκι, κακής ποιότητας μουσική και κακής ποιότητας βαφή και το ρίχνουν στην αναζήτηση του εναλλακτικού (εννοείται the greek version). Του cool εναλλακτικού βέβαια για να πουλάμε και λίγο μούρη. Οι κατατρεγμένοι πρώην cluubers και τρόφιμοι του Rock 'n Roll και του Back to '50s βρίσκουν καταφύγια στα πρώην καμμένα στέκια punkιών, ηθοποιών, ανοιχτόμυαλων gay και 50άρηδων επαναπατριζόμενων εξ Αμερικής σε Γκάζι-δάκτυλος ΜΕΤΡΟ και Υπέροχων Πλασμάτων είναι αυτός, Εξάρχεια, Πανόρμου Λ.Αλεξάνδρας και Παγκράτι στην καλύτερη.

Παρουσιάσεις βιβλίων, μπαλετάκια on ice by Αλεξης Κωστάλας, Όπερες και οπερέτες, συζητήσεις και facebook κατακλύζονται από την παρουσία τών νέων Αθηναίων που ευτυχώωωωως για μας τα κορίτσια τις παντρειάς αυξάνονται και πληθύνονται εκεί έξω.

Α...Και θέατρο! Πώς μπόρεσα να το ξεχάσω;

Μάλλον όπως και όλοι οι υπόλοιποι Αθηναίοι- επώνυμοι και μη,διανοούμενοι και μη-μετά την red carpet πρεμιέρα...

Παρά τις φιλότιμες προσπάθειες όλων των ειδών του homo sapiens που κατοικούν στο 'βίλατζ' μας ένα και μόνο ένα είναι το κυρίαρχο-ο H.S. FRAPEDIUS... Με λίγο από τάβλι και ενα τσακ από φρεσκοκαπνισμένο Marlboro-ή και εξάτμιση. Διακρίσεις δε γίνονται. (σσ: Τα συλλυπητήρια μου στους υποστηρικτές των Starbucks και espresso. Kαι στα emo απο ευγένεια.)

Γιατί... Δεν πα να χεις τον Coltrane μπάρμπα; Χριστοδουλόπουλος, ανάκτορο και τρούφα (...ξερό ψωμί; πφφφ...)...

Ε, Τίμη;


Νομίζω πως το πόρισμα ήταν τελικά σαφές... Αμαρτάνετε... Πόρνες της πένας και του πληκτρολογίου...