Ενώ εσύ κοιμόσουν

...ή έκανες συνέλευση μικρό μου μογγόλι...

Εγώ παρέα με κάτι άλλους "εμπνευσμένους" και όχι παρακολουθούσαμε την ημερίδα και μάλλον νιώθαμε σαν παρείσακτοι ανάμεσα στα ιερά τέρατα και τερατάκια του κλάδου που ύστερα απο 30 ως επί των πλείστων χρόνια επανήλθαν στο χώρου του πτυχίου- του πρώτου πτυχίου- κυρίως για την πλάκα τους, άντε και για να μας αναφέρουν τα φοβερά και τρομερά επιτεύγματα τους.

Κοινώς, "ουάου" και "θέλω κι εγώ" και "άαντε, ρε φίλε, κάνει τέτοια πράγματα το ΕΜΠ;". Ή μήπως απλά έκανε... Ένα είναι αυτό που αποκόμησα από τη σημερινή ημερίδα.

Είμαι tiny και θέλω καθοδήγηση. Όσο για εσάς που τα πολιτικά σας δε σας επέτρεψαν να παρευρεθείτε ας πουμε πως όπως και στον Κόσμο της Σοφίας - για τους μυημένους- είστε πολύυυυ κάτω από το τρίχωμα του λαγού.

Αυτά κι ευχαριστώ.

Α! Για να μην το ξεχάσω. Cuddos στον κύριο επιστάτη της αίθουσας εκδηλώσεων που με άφησε να με παίξω στο ΥΑΜΑΗΑ GRAND PIANO.

Yeah babe.

Ναι, μη χέσεις...

Και απευθύνομαι στον κάθε προπέτη, υπερφίαλο Ελληνάρα-παντογνώστη. Σε αυτή τη χώρα έχουμε πολλά προβλήματα. Ίσως και πάρα πολλά ΑΛΛΑ όταν γίνονται σωστές κινήσεις σε διάφορα επίπεδα ας το αναγνωρίσει κάποιος επιτέλους κι ας του κολλήσει και η tagιά του επικοινωνιακού trick.

Αναφέρομαι φυσικά στη επερχόμενη πρόταση-πρόκληση για το ελληνικό σύστημα παιδείας του αντίστοιχου Υπουργού. Γιατί, "ΟΧΙ ΡΕ ΜΑΓΚΙΤΗ" όταν μπαίνει στα σκαριά ένα σχέδιο που μέχρι τώρα αποτελούσε σενάριο sci-fi δε σου επιτρέπω να αντιτίθεσαι. Τι κι αν δε με αφορά; Δεν οφείλει κάποια στιγμή αυτή η γαμοχώρα να σταματήσει να ακολουθεί παραδείγματα άλλων;

Κοινώς, αριστεροί, δεξιοί και αδέξιοι ώρα για μόκο και να αφήσουμε τη χώρα να κυβερνηθεί. Στην τελική εσείς οοοοοόλοι δεν ψηφίσατε; Ή μηπως ρίξαμε άκυρο; Ε; Παιδάκια μου;


Quad erat demonstrandum.

Καταστροφή= lack of inspiration

...δεν πτοούμεθα όμως. Θα βάλω απλά διαφημίσεις και θα κάνω το επεισόδιο 20λεπτο...

Μία τα εκάστοτε σήριαλ που το προβάλλουν, μία ο Μήτσος, ο Τάκης και η Γωγώ που γνωρίζουν το ένα γκομενάκι μετά το άλλο, μία που δεν έχω τι να κάνω στη ζωή μου- το να ομορφαίνω τον κόσμο είναι και passe και cliche- είπα κι εγώ να φτιάξω facebook.

Άνοιξαν οι πύλες τις κολάσεως και κάηκα ανευ προηγουμένου.

Ολημερίς κι ολονυχτίς παρέα με το Σαμουράι όλο facebook και msn. Δεν πάει άλλο. Όχι τίποτα άλλο, αλλά υποφέρω και από writer's block τώρα ΚΑΙ στο blog. Μάλλον καλό είναι αυτό για σένα αναγνώστη μου. Σε κάνει immune σε reader's blog-lame joke για να φτιάξουμε λίγο πάγο.

Φτου! Γαμώτο. Ω, έμπνευση γύρνα πίσω, σου πήρα cookies κι αν δεν έρθεις θα τα φάω μόνη μου. Και μετά ποιος θα με πάρει κι εμένα,την κακομοίρα; (σσ:που προφανώς από την ώρα της ανάρτησης διαπίστωσες κακομοίρη reader πως κι ο ύπνος με παράτησε. "We 're on a break!", έτσι ισχυρίζεται.)

Τώρα θα μου πεις- ω, αναγνώστα πάντα- ποιος χέστηκε που έχω βουτήξει μέχρι το cerebral cortex στα νδι-βο-νδι και τις αηδίες και βαριέμαι να σου γράψω-αλλά προφανώς σΕ γράφω- ,ενώ κόοοσμος και κοσμάκης σφάζεται βλ. θιβέτ, πνίγεται βλ. πάλαι ποτέ θύματα Κατρίνας, νυν θύματα απανταχού Κατερίνας -βυζαρούς-, ανεμίζεται (?) βλ. μαύροι, μαύρη, μαύρη η ζωή μου, μαύροι στην Μυαναμάρ.

Θα το καταλάβω αν με φτύσεις κατάμουτρα και δεν με ξαναδιαβάσεις ΑΛΛΑ σε προειδοποιώ!

1. Ακολουθούν θέματα με ιδιαίτερο ενδιαφέρον όπως τα gadgetακια του διαόλου-ναι θα πω κι άλλα για fb,μην απογοητεύεστε,το mammamia!, το shop&trade fashion show και όλα τα γκομενάκια και φυσικά μια ουγγιά από latin ρυθμούς γιατί η γράφουσα είναι και ολίγον από μπαρουτογκόμενα.

2. Ξέρω το ip σου and I' ll hunt you down BIATCH-πάντα με αγάπη, φροντίδα και προδέρμ.

Και τώρα δι' ευχών και φεύγουμε my lovely frisky penguins...

Ο άντρας και το Timberland

Σοβαρά τώρα, τι συμβαίνει με το συγκεκριμένο μποτάκι; - όχι μανιακέ με το cs και πάσης φύσεως βιντεοπαιχνίδι, δεν εννοώ το botακι-, αλλά το υπόδημαν. Συγκεκριμένα το μποτάκι Timberland. Σε όλα τα χρώματα: μπεζ, καφέ, καστόρι. Σε όλες τις εποχές, σε όλα τα περιβάλλοντα, σε όλες τις περιστάσεις, σε όλες τις ηλικίες-κα8ώς δεν αναφέρομαι μόνο στους hip μπαμπάδες με τα κατάλοιπα τις νιότης στο βουνό.

Το βλέπεις κυριολεκτικά παντού και ειλικρινά έχει καταλήξει το ALLSTAR του πιο σκληροπυρηνικού. Το συναντάς σε παραλίες με ή και χωρίς κάλτσα ντάλα κατακαλόκαιρο,ενώ ο ιδιοκτήτης του αποτελεί μέρος των λουόμενων. Στην Πανεπιστημίου post περιόδου έργων του ΜΕΤΡΟ να εξέρχεται εκ του Ελευθερουδάκη- προφανώς σε ώρες καταστημάτων. Στη Γλυφάδα να βγαίνει έξω με μαύρο outfit που σε παραπέμπει σε κάτι ατάκες του τύπου "proud to be a metal-head" σε συνδυασμό με "-pou pas etsi re aplyte? - Για μπύρες, μπεερπ."- με αμερικάνικη προφορά παρακαλώ. Σε nigga-only κλαμπακια στο Bronx της NYC-ολοκαίνουριο- με τη γλώσσα απ'έξω και φαρδουλά-μα πολύ φαρδουλά- jeans τύπου FUBU. Και τέλος, στην original κατάσταση του είτε στο βουνό ή στο "Κυνηγώντας το πράσινο διαμάντι" κοσμώντας τα ποδαράκια του Michael- Douglas, άσχετε.

Και εν τέλει σκέφτομαι μήπως το Timberland είναι τελικά αντίστοιχα,το ξασμένο, πλατινέ μαλλί με τη μαύρα ρίζα των αντρών. Είναι αυτό ένα από τα τελευταία-κακόγουστα μεν πρακτικά δε- παραπετάσματα των '80s που δίνει την αίσθηση της συνέχειας και της επανάληψης της Ιστορίας στον άντρα καθησυχάζοντας τον έτσι ότι ποτέ δε θα βρεθεί προ εκπλήξεως;

Κι αν απλά θεωρήθηκε κλασσικό; What's gonna be next? Θα σουλατσάρει στο αμφιθέατρο και θα το ακούμε να μαρσάρει στο πάτωμα ΕΝΩ ταυτόχρονα ακούμε ό,τι παπαριά προλαβαίνουμε ΧΩΡΙΣ καφέ;

Άγνωσται αι βουλαί της μηχανής του χρόνου...

ΑΛΛΑ ΑΝ ΒΓΟΥΝ ΤΑ ΣΑΜΠΩ ΞΑΝΑ ΣΤΗ ΜΟΔΑ ΘΑ ΚΑΤΕΒΩ ΣΕ ΑΠΕΡΓΙΑ ΝΑ ΤΟ ΞΕΡΕΤΕ!


Φλαπ, φλαπ, φλαπ...(σσ: οι παντόφλες του γράφοντος ενώ απομακρύνεται)

Yes, people he IS Ironman

Μετά από δεκάδες απαισιόδοξες ταινίες με καλές κριτικές που συνοδεύονταν από δακρύβρεχτα φινάλε και υποψηφιότητες για Όσκαρ επιτέλους έφτασε μια αληθινή ταινία. Μια ταινιάρα.


Ladies and Gentlemen, may I present to you IRONMAN!

Επιτέλους, ένας ήρωας με humour, με λεφτά, με διάνοια και στο τέλος και με συνείδηση. Ποιος ασχολείται με κρυφές ταυτότητες και "BS"?

Ironman, και η αλαζονεία δικαιώνεται.

My kind of superhero.







PS: Η επιλογή του Robert Downey Jr? Εξαίσια! Απλά.

Αθήνα: Πόλη της αμαρτίας ή της διανόησης;

...αν και συνήθως αυτά πάνε μαζί...

Και ξαφνικά από το πουθένα-κοινώς Μπουζουκλερί, κωλόμπαρων, βρώμικου και "γκρικ" καμακιού γωνία, είναι πλατεία τι θες εσύ τώρα- η κατ' ευφημισμόν (σσ by πρωήν κα Δήμαρχο) όμορφη πόλη μας γέμισε με μικρά, χωμένα, κομψά μπαράκια, cafes, bistrot- You name it, we've got- λίκνα του πολιτισμού και σήμεια κατατεθέν μιας αμερικανικής κουλτούρας των '50s όπως θα έλεγε και ο Θεοδόσης.

Όλα ξεκίνησαν μετά τους Ολυμπιακούς- τους πρόσφατους μικρέ μου αφηρημένε αναγνώστη που τελευταία απαντάς πιο συχνά στο όνομα Θωμά παρά στο δικό σου- όταν ξαφνικά το ελληνικό δημόσιο έμεινε χωρίς λεφτά, με πολλά χρέη και πολλά κτίρια χωρίς ιδιαίτερους πόρους για τα συντηρήσει. Κι επειδή το ελληνικό δημόσιο είναι το ελληνικό δημόσιο και το ελληνικό κράτος- που μας βγάζουν την ψυχή όλη μέρα κάθε μέρα ω τι χαρά ω τι χαρά- απόφασισε να δώσει τα κτιριάκια για κοινωνική εκμετάλλευση.

Κι ήταν η καλύτερη κίνηση που θα μπορούσε να έχει κάνει.

Εν αρχήν ήν το "Cats", το όποιο γνωρίζοντας ιδιαίτερη επιτυχία ΚΑΙ στην Αθήνα- ας μην έπαιζε το τρελο marketing και θα σου 'λεγα- άνοιξε το δρόμο για πολλά από τα τεράστια show απο Broadway και West End ώστε να κατρακυλήσουν μέχρι το Γουδί και το "θέατρο" Badminton. Jesus Christ Super Star, Mammamia μέχρι και ο Michael Nyman έσυραν τα ωραιότατα αν και γερασμένα τους κωλαράκια στα λημέρια μας. (σσ:Το 'ψηνα να πω "εκεί που πρωτογεννήθηκε το θέατρο" αλλά δε μας πολυαξίζει,ε Νίνο;;;
Παρασύρθηκα πάλι, εν πάσει περιπτώσει τι έλεγα; Α, ναι... )Και μετά από όλα τα παραπάνω ακολουθεί τελευταίο και όχι καταϊδρωμένο το βασιλικό musical. Και όχι δεν εννοώ την " Άννα και το Βασιλιά"- αν και είναι μια πολύ καλή ιδέα- αλλά το West Side Story- για το οποίο φυσικά θα κλείσω πρώτη θέση εισητήρια lalalalala Amerikaaaa!


Τρία χρόνια μετά...Εν μέσω της νυκτός, οι όχι και τόσο comme il faut-the greek version Αθηναίοι απαρνιούνται την παραδοσιακή τους διασκέδαση, η οποία κατα κόρον περιλαμβάνει κακής ποιότητας ουΐσκι, κακής ποιότητας μουσική και κακής ποιότητας βαφή και το ρίχνουν στην αναζήτηση του εναλλακτικού (εννοείται the greek version). Του cool εναλλακτικού βέβαια για να πουλάμε και λίγο μούρη. Οι κατατρεγμένοι πρώην cluubers και τρόφιμοι του Rock 'n Roll και του Back to '50s βρίσκουν καταφύγια στα πρώην καμμένα στέκια punkιών, ηθοποιών, ανοιχτόμυαλων gay και 50άρηδων επαναπατριζόμενων εξ Αμερικής σε Γκάζι-δάκτυλος ΜΕΤΡΟ και Υπέροχων Πλασμάτων είναι αυτός, Εξάρχεια, Πανόρμου Λ.Αλεξάνδρας και Παγκράτι στην καλύτερη.

Παρουσιάσεις βιβλίων, μπαλετάκια on ice by Αλεξης Κωστάλας, Όπερες και οπερέτες, συζητήσεις και facebook κατακλύζονται από την παρουσία τών νέων Αθηναίων που ευτυχώωωωως για μας τα κορίτσια τις παντρειάς αυξάνονται και πληθύνονται εκεί έξω.

Α...Και θέατρο! Πώς μπόρεσα να το ξεχάσω;

Μάλλον όπως και όλοι οι υπόλοιποι Αθηναίοι- επώνυμοι και μη,διανοούμενοι και μη-μετά την red carpet πρεμιέρα...

Παρά τις φιλότιμες προσπάθειες όλων των ειδών του homo sapiens που κατοικούν στο 'βίλατζ' μας ένα και μόνο ένα είναι το κυρίαρχο-ο H.S. FRAPEDIUS... Με λίγο από τάβλι και ενα τσακ από φρεσκοκαπνισμένο Marlboro-ή και εξάτμιση. Διακρίσεις δε γίνονται. (σσ: Τα συλλυπητήρια μου στους υποστηρικτές των Starbucks και espresso. Kαι στα emo απο ευγένεια.)

Γιατί... Δεν πα να χεις τον Coltrane μπάρμπα; Χριστοδουλόπουλος, ανάκτορο και τρούφα (...ξερό ψωμί; πφφφ...)...

Ε, Τίμη;


Νομίζω πως το πόρισμα ήταν τελικά σαφές... Αμαρτάνετε... Πόρνες της πένας και του πληκτρολογίου...