Ο άντρας και το Timberland

Σοβαρά τώρα, τι συμβαίνει με το συγκεκριμένο μποτάκι; - όχι μανιακέ με το cs και πάσης φύσεως βιντεοπαιχνίδι, δεν εννοώ το botακι-, αλλά το υπόδημαν. Συγκεκριμένα το μποτάκι Timberland. Σε όλα τα χρώματα: μπεζ, καφέ, καστόρι. Σε όλες τις εποχές, σε όλα τα περιβάλλοντα, σε όλες τις περιστάσεις, σε όλες τις ηλικίες-κα8ώς δεν αναφέρομαι μόνο στους hip μπαμπάδες με τα κατάλοιπα τις νιότης στο βουνό.

Το βλέπεις κυριολεκτικά παντού και ειλικρινά έχει καταλήξει το ALLSTAR του πιο σκληροπυρηνικού. Το συναντάς σε παραλίες με ή και χωρίς κάλτσα ντάλα κατακαλόκαιρο,ενώ ο ιδιοκτήτης του αποτελεί μέρος των λουόμενων. Στην Πανεπιστημίου post περιόδου έργων του ΜΕΤΡΟ να εξέρχεται εκ του Ελευθερουδάκη- προφανώς σε ώρες καταστημάτων. Στη Γλυφάδα να βγαίνει έξω με μαύρο outfit που σε παραπέμπει σε κάτι ατάκες του τύπου "proud to be a metal-head" σε συνδυασμό με "-pou pas etsi re aplyte? - Για μπύρες, μπεερπ."- με αμερικάνικη προφορά παρακαλώ. Σε nigga-only κλαμπακια στο Bronx της NYC-ολοκαίνουριο- με τη γλώσσα απ'έξω και φαρδουλά-μα πολύ φαρδουλά- jeans τύπου FUBU. Και τέλος, στην original κατάσταση του είτε στο βουνό ή στο "Κυνηγώντας το πράσινο διαμάντι" κοσμώντας τα ποδαράκια του Michael- Douglas, άσχετε.

Και εν τέλει σκέφτομαι μήπως το Timberland είναι τελικά αντίστοιχα,το ξασμένο, πλατινέ μαλλί με τη μαύρα ρίζα των αντρών. Είναι αυτό ένα από τα τελευταία-κακόγουστα μεν πρακτικά δε- παραπετάσματα των '80s που δίνει την αίσθηση της συνέχειας και της επανάληψης της Ιστορίας στον άντρα καθησυχάζοντας τον έτσι ότι ποτέ δε θα βρεθεί προ εκπλήξεως;

Κι αν απλά θεωρήθηκε κλασσικό; What's gonna be next? Θα σουλατσάρει στο αμφιθέατρο και θα το ακούμε να μαρσάρει στο πάτωμα ΕΝΩ ταυτόχρονα ακούμε ό,τι παπαριά προλαβαίνουμε ΧΩΡΙΣ καφέ;

Άγνωσται αι βουλαί της μηχανής του χρόνου...

ΑΛΛΑ ΑΝ ΒΓΟΥΝ ΤΑ ΣΑΜΠΩ ΞΑΝΑ ΣΤΗ ΜΟΔΑ ΘΑ ΚΑΤΕΒΩ ΣΕ ΑΠΕΡΓΙΑ ΝΑ ΤΟ ΞΕΡΕΤΕ!


Φλαπ, φλαπ, φλαπ...(σσ: οι παντόφλες του γράφοντος ενώ απομακρύνεται)