Δευτέρα 13 Αυγούστου 2007

Cosmopolitan


"Διαβάζοντας το νέο Cosmo θα ανακαλύψετε όλα όσα θέλετε αλλά ντρέπεστε να ρωτήσετε για ακανθώδη θέματα όπως: πώς να τον ικανοποιήσετε πλήρως χρησιμοποιώντας μόνο τα χέρια σας, χωρίστε με το γάντι (όχι του BOX), το κατάλληλο μαγιώ και το ακατάλληλο ξύρισμα και άλλα πολλά και ενδιαφέροντα"...

Κοινώς το εγχειρίδιο της καλής πουτάνας τώρα σε δύο μεγέθη' κανονικό και τσέπης για κάθε νέα κοπέλα που θέλει να ξέρει πως θα επιβιώσει στον κόσμο της επιτηδευμένης βλακείας σε συνδυασμό με αυτόν της Αλίκης (και της Ελένης και της Gigele και της Παγώνας και της Κούλας) στη χώρα των -μακρυών- καρότων.

Και τσααααακ αξάφνως σου κοτσάρει από κάτω κι ένα αρθράκι του τύπου "πώς να ανταποκριθρείτε στο ερωτικό κάλεσμα της αγελάδας" ήτοι του γκόμενου στην απέναντι ξαπλώστρα που έχει βγάλει σε κοινή θέα τα φρέσκα και λαχταριστά εκ γυμναστηρίου μούσκουλα και σε καρφώνει μέσα από το τελευταίο PRADA γυαλί και σου πετάει ατάκες του τύπου "πσσσςςς μήπως παίζει λίγο λάδι coppertone γιατί μού 'σωσε" ή αντίστοιχα "Πολύ ωραίο το D&G μαγιώ σου πήρα κι εγώ το ίδιο σε αντρικό... Νομίζω πως το leopard σχεδιάκι τονίζει πολύ ωραία τα γυμνασμένα πόδια μας. Κι εσύ στο gYm TONIC δεν πας; ή μήπως σε έχω δει στο Asana? (σ.σ. γυμναστήριο της Πετρουλάκη)Όχι, τώρα θυμήθηκα... Εσύ δε μιλούσες προχθές με τον Παναγιώτη (σ.σ. maitre του GALEA)λίγο πριν μπεις κατά τις 2??"

Κι εκεί όσο κι αν δεν το θες χάνεις απλά τη μπάλα γιατί το ίδιο το απίστευτα (ας μου επιτραπεί ο αδόκιμος όρος ποιητική αδεία)ξέκωλο περιοδικό αγοράζεται και κατά συνέπεια διαβάζεται από μωσαϊκό γυναικών και θυληκών γενικά με κύριο στόχο την αξιοποίηση των άρθρων...

'Νταξει δε λέω θες να σε έχει θεά ο άλλος n'est-ce pas? αλλά μήπως το παρατραβάμε κιόλας????

Προτείνω λοιπόν στους αξιότιμους συντάκτες του περιοδικού να προχωρήσουν την έρευνα ένα βήμα πιο κάτω... και συγκεκριμένα να κατηφορίσουν προς τη Λεωφόρο Συγγρού- τις μικρές ώρες κατα προτίμηση- ώστε να έρθουν σε επαφή με τα ανώτερα στελέχη της βιομηχανίας της αντρικής ικανοποίησης και να συλλέξουν πληροφορίες όχι μόνο για tantra αλλά και για την υψηλή τέχνη της πίπας.

Δεν μπορεί, κάτι παραπάνω θα ξέρει η επονομαζόμενη "Αγάπη" για να έχει 'κονομήσει
ferrari.


Προσωπικά προτιμώ το Nitro...

Πέμπτη 2 Αυγούστου 2007

Ο κύκλος ζωής


Κάθε μέρα διαπιστώνω πως ο πατέρας μου υπήρξε ένας σοφότατος άνδρας και συνεπώς υποθέτω πως ένα μέρος της σοφίας του πέρασε και σε μένα...

Ο πατέρας μου λοιπόν όσο ήμουν μικρή και εξέφραζα γεμάτη αυταρέσκεια και αυτοπεποίθηση πως μία ειναι η μουσική για μένα (σσ rock) και πως ως συνειδητοποιημένο νέο άτομο, πάντα πιο ώριμο από τη γλυκιά ηλικία των 10 ετών, δεν πρόκειται ποτέ να αλλάξω προτιμήσεις μου απηύθυνε την εξής ρήση:

"Οι προτιμήσεις στο θέμα της μουσικής, αφού αυτό βρίσκεται επί τάπητος, διαφοροποιούνται ανά ηλικιακή κλάση και αντιπροσωπεύουν το αντίστοιχο state of mind."

Φυσικά, επηρεασμένη απο τα x-files και το περιφήμο "the truth is out there" δεν πίστεψα λέξη από όσα άκουσα και τήρησα απλά σιγήν ιχθύος μη σου πω και ιχθυοκαλλιέργειας.

Τα χρόνια πέρασαν και πατέρας μου δεν είναι πια εδώ. Όμως η ρήση του επιβεβαιώθηκε.

Η εφηβεία μου αν και όχι ιδιαίτερα εξωφρενική χαρακτηρίστηκε από μια rock, συγκεκριμένα post alternative, διάθεση, η οποία μεταλλάχθηκε σε clubονι και galea και ψώνια και τα ρέστα στην post-teen επόχη που με τη σειρά της επισφραγίσθηκε από τα ακούσματα της λαϊκής νομενκλατούρας σε όλο της το μεγαλείο. Αναφέρομαι φυσικά σε grands ονόματα της ελληνικής λαϊκης σκηνής όπως Βανδή, Βίσση, Μαζώ, Σφακά και... καταλαβες φαντάζομαι φίλε αναγνώστη. Σήμερα, εν τέλει μάλλον θυσιάζω ερίφια και πάλι στο βωμό της rock με ολίγη περισσότερη εγκράτεια στο στυλ όμως....

Κάπου πρέπει να μπουν και αυτά τα καημένα τα DG. Ακόμα και αν είναι το mg στη Μαβίλη...

Ζούμε μια τρέλα τελικά


Κάθε μέρα... Ζέστη, γρήγοροι ρυθμοί, άγχος και stress, καυσαέριο, προβλήματα, παιδιά, σκυλιά, γατιά, playstation και ο κάθε μαλάκας που θέλει η επιθυμία του να είναι διαταγή σου.... Τρέλα λοιπόν.Χωρίς αναισθητικό, χωρίς πρόβα generale... Μια ζωή στο τρέξιμο... Και το i-pod ανα χείρας για τις δύσκολες-και συνήθως πολλές- ώρες που περνάνε βασανιστικά αργά μέσα στο λεωφορείο,τραμ,μετρο κοκ.

Αλλά μέσα στην τρέλα πάντα βρίσκεις αυτό που θα σε κρατήσει. Και για τον καθένα μας είναι διαφορετικό, όμως πάντα έχει έναν κοινό παρονομαστή: σε κάνει να χαμογελάς.

Σα διαφήμιση του lucozade δεν ακούγεται;