Κυριακή 22 Φεβρουαρίου 2009

Ομάδα που κερδίζει δεν την αλλάζεις


Το πάθημα, μάθημα (x2)

"Η συνταγή της επιτυχίας είναι μία", "τύφλα να 'χει ο Michael Scofield.","-Πώς λέγονται 3 μπάτσοι σε ένα σωφρονιστικό ίδρυμα; - Ντεκόρ.", "Οι Κορυδαλλοί είναι αποδημητικά πουλιά" και άλλα τέτοια σίγουρα έχουν γίνει για ακόμα μια φορά το ανέκδοτο της ημέρας στην Γαδά Αστυνομική Διεύθυνση Αττικής και ο Παλαιοκώστας - αχ αυτός ο παλιοκώστας προκαλεί για ακόμα μια φορά σε τρία χρόνια πονοκέφαλο στον Αττικάρχη με την απρεπώς όμοια επαναλαμβανόμενη συμπεριφορά του.

Στον άνθρωπο αξίζουν σθγχαρητήρια. Η απόδραση για δεύτερη φορά απο το προαύλιο των φυλακών Κορυδαλλού με τον ίδιο κινηματογραφικό τρόπο δίνει σε δημοσιογράφους, πανελίστες, παραθυρατζήδες και μέλη της ΕΣΗΕΑ γενικότερα τη δυνατότητα να κερδίσουν επάξια το ψωμάκι τους ενώ, ταυτόχρονα προσάπτει ακόμα ένα λόγο στην ελληνική αστυνομία για να μην ξεκινήσει τη συνεργασία της με την Εuropol - αν υπήρχε δυνατότητα μέχρι και εκεί θα μας βάζανε υπο επιτήρηση οι Ευρωπαίοι. Η απόδραση βέβαια του Παλαιοκώστα γεννά εύλογα, ορισμένα ερωτηματικά.

1ον: Μέρα μεσημέρι δεν είχε ποδόσφαιρο ΠΟΥΘΕΝΑ άρα που στο διάολο το είχαν το μυαλό τους οι φύλακες;

2ον: Πώς είναι δυνατόν να επιτρέπεται η διέλευση αεροσκαφών πάνω από τη φυλακή; Δηλαδή, τι το κάναμε; Συνορα Ελλάδας- Τουρκίας;

3ον: Με τι κριτήρια προσλαμβάνονται οι φύλακες ώστε την όρια της απόδρασης αντί να πιάσουν τους κρατούμενους, ο ένας κατόρθωσε το ακατόρθωτο και αυτοτραυματίσθηκε;

4ον: Τι καπνίζουν εκεί μεσά και άφησαν 2 κρατουμενους να φύγουν με τη βοήθεια ενός μονο χειριστή ελικοπτέρου;

Παράπονο δεν έχω πάντως απο κτήρια-σκεύη στην Αθήνα. Έχουμε και τηγάνι και σουρωτήρι. Όσο να ναι, και πατάτες κάνεις και σαλάτες.
Αττικάρχα μου, καλή όρεξη σου εύχομαι. Έτσι που τα 'κανες, φάτα μόνος σου!

Δευτέρα 16 Φεβρουαρίου 2009

Τα εν οικω(ανοχής;) μη εν δήμω


Της πόρνης γίνεται τον τελευταίο καιρό στη showbiz. Όχι ότι μας κάνει εντύπωση δηλαδή...


Let's face facts.

Ζουμε σε μια χώρα που όλοι πλέον είναι celebrities, κι αν δεν είναι ή θα γίνουν εντός των ημερών ή έχουν στο άμεσο οικογενειακό τους περιβάλλον κάποιον/α wannabe starletίτσα.

Ένα από τα βασικά πλουτοπαραγωγικά προϊοντα της Ελλαδίτσας είναι η φούντα - μιλάμε για μεγάλα καρτέλ,όμως όχι αστεία- οπότε και φυσικό είναι μπάφος, μαύρο, κάνναβη, οποιούχα και τα ρέστα να είναι σε αυθονία. Και επειδή είμαστε και πολύ έξω κάρδιά άτομα και μας αρέσει το prιλίκι-όπως και το αραλίκι βέβαια- κάνουμε και εισαγωγές.

Ο Έλληνας γουστάρει να γλεντάει, πώς να γίνει τώρα. Μια φορά τη βδομάδα θα παέι μπουζούκια, κλαμπ, ποτάδικα, σινεμα, θέατρο, μέγαρο, συναυλία, party, swing party, όλο και κάτι θα κάνει. Και επειδή η έκσταση, το LSD και τα κουμπάκια εκτός από ΤΕΡΜΑ passe - πολύ nineties βρε παιδι μου το rave - είναι και πολύ ολλανδικό[πας μη Ελλην βαρβαρος εκτος Αμερικανου ο οποίος και βετεράνος εν πάσα ελληνικη καινοτομια] προτιμώμεν την κοκα η οποία ως γνωστόν ρέει άφθονη, πιο άφθονη κι από HAIG στο στομάχι των παραπάνω, στα πάρτυ της νομενκλατούρας. Must η "λευκή" σε γιοτ, σπίτια, κλαμπ μόνο για μέλη, παρτυ με ουζα και τα γνωστά στέκια των γνωστών-αγνώστων-celebrities-προυχόντων του τόπου. Άλλοι πεθαίνουν από OD, άλλοι πιάνονται για μικροποσότητες, άλλες/οι γίνονται πουτάνες και νταβαντζήδες εναλλάσσοντας τα λαμπερά φώτα της showbiz με το λευκό φως του θανάτου ή το δυνατό φως του ανακριτή. Κι επειδή ο κοσμάκης ηγρόν αγόραζε ενώ γινόντουσαν τα Σοδομα και Γομορα, τα αίσχη μεταξύ δημοσιογράφων και τραβεστί, μεταξύ πολιτικών και τραβεστί, μέχρι και μεταξύ εισαγγελέων και τραβεστί είναι ώρα να ξυπνήσουμε μου φαίνεται από αυτο τον ύπνο παρέα με τους Άμις (σσ: πουριτανή κοινότητα εγκατεστημένη στο εσωτερικό της Αμερικής). Δεν είναι λύση βέβαια να αρχίσουμε να πηδιόμαστε αβέρτα με όποιον να'ναι - αν και λιγο πότισμα σε περιοδο ξηρασίας κακό δεν είναι - αλλά να σταματήσει επιτέλους αυτή η απύθμενη υποκρισία που συνοδεύεται και απο ασυναγώνιστη βλακεία και να αναλογιστούμε πως κανείς δεν είναι Παρθένα και όσια. Όλοι καταβάθως πουτανες και μαλάκες είμαστε, απλά προτιμούμε να το κρύψουμε γιατί δεν έχουμε τα κότσια- και κυρίως σε κανέναν- για να το αποδείξουμε.

Και προχωράω στο παρασύνθημα.

Εδώ ο άλλος λέει να ξεφτιλιστεί δημόσια στο Συνταγμα αν του το πει ο Καραμανλής και τη βγάζει καθαρή με μια "Συγγνώμη, έφταιξα.". Εδώ, ο αρχηγός λέει mea culpa - μαλλον mea grand colpa έπρεπε να λεει- και κλαιμε με δάκρυα χαράς ενώ γίνεται του Αλογοσκουφη και κινδυνεύουμε να αναρτήσουμε πινακίδα "πασης φυσεως υλικα-κατεδαφιζεται" και μας πείραξε που ο Τεο, παρεπιμπτόντως ο απόλυτος Ελληνας, εκανε εισαγωγη κοκας; Και να πω πως ειναι κανας βαρώνος-καρτελ-μαφια να πω "ναι, παει στο διαολο βγαλαμε εναν αλήτη από το δρομο". Αυτός ΜΟΝΤΕΛΟΣ είναι και κάναμε τη σύλληψη του μείζον θέμα;;;

Ε, βεβαια τι να μου πεις, όταν βρισκόμαστε σε μια χώρα που ο κώλος της Πετρούλας κάνει μεγαλύτερα νούμερα από τα δικαιώματα των κρατουμένων στα σωφρονιστικά ιδρύματα και που το γήπεδο μιας ομάδα γίνεται εθνικόν ζήτημα που χρήζει νομοσχεδίου;

Τετάρτη 4 Φεβρουαρίου 2009

Θελω και χειροπεδες και μαστιγια και καμερες και τσοντες

-Γρηγορα υπουργε μου ετοιμασε τροπολογια για ενταξη της αστυνομιας στα βαρεα και ανθιυγιεινα!
-Τι λες παιδί μου, η αστυνομια ειναι ήδη στα ΒΑ.
-Ευτυχως, υπουργε μου γιατι μου εφυγε ενα βαρος.

Βλεπετε; Η εξουσια προασπιζει τα δικαιωματα των τεκνων της και των υπαλληλων της με ιδιαίτερη αγάπη στα όργανα της τάξης. Δεν είναι άλλωστε κρυφο, το πόσο κουραστικό είναι να αντιμετωπίζεις στην καθημερινότητά σου μιάσματα και καθαρματα της κοινωνίας, βιαστες, δολοφονους, νταβαντζήδες, πουτάνες, πόσο μάλλον όταν το καθήκον σε σπρώχνει με κίνδυνο της σωματικής σου ακεραιότητας να αναγκαστείς να συλλάβεις τέτοια άτομα του υποκόσμου με επιχειρήσεις [οι γνωστές σκούπες].

Και επειδή δε θεωρώ εαυτόν ικανό να αναπαραστήσει τα βάθη στα οποία αναγκάστηκαν οι συνάνθρωποι μας να φτάσουν για να κάνουν τον κόσμο λίγο καλύτερο ιδού:

Κλαψε κλαψε κλαψε κι εσυ



Το δακρυ κορομηλο χτες στο επηνειο της Αθηνας οπου αναμεσα στα στιβαρα μπρατσα των Κρητικων το ΠαΣοΚ εδειξε την ευαισθητη πλευρα του μεσω του Προεδρου George Papandreou που μετα τις δηλωσεις εμπηξε τα κλαματα – γοερά και με λυγμους – για τα χαμενα λαχανα και ενδεχομενως τα παραπουλια. Προσπαθώντας να διατηρησει ενα αγερωχο και αντρικο προφιλ ισχυριστηκε πως τα δακρυα που κυλησαν στα ματια του ειναι αποτελεσμα ουχι των κρεμμυδιων που ειχαν κοπει εκει σε μια αποπειρα για fast τσιμπουσι και μεζε και τσικουδια αλλα του χημικου πολεμου που διεξηγαγαν οι αστυνομικες δυναμεις (ΜΑΤ) σε προσπαθεια τους να καταστειλουν τους επικινδυνα με τσαπες, τσουγγρανες, τρακτερ, μαντηλες και κουμπουρια οπλισμενους τραμπουκους Κρητικους που ηρθαν να δειρουν τον κ. Μαρκογιαννακη γιατι τους εφτυσε οταν εδινε τα bonus. Με κυριο οπλο τα δακρυγοννα εγινε ο περιορισμος τους στο Λιμανι – τετοιο ζηλο για καταστολη, ουτε στους οπαδους του Ολυμπιακου – οπου και παρεμειναν μεχρι που αποφασισανα να την κανουν και μπηκαν στα πλοια απο οπου ΞΑΝΑΒΓΗΚΑΝ αμεσα γιατι ο υπουργος ξαναρχισε την παπαρολογια. Anyway, ο Προεδρος παρα τις υπερανθρωπες προσπαθειες που κατεβαλε για να διατηρησει την ψυχραιμια του δεν αντεξε απο την πολυ συγκινηση και (τ)ελειωσε στο κλαμα – οποιαδηποτε ομοιοτητα με κροκοδειλο δεν εχει καμμια σχεση με την πραγματικοτητα - με αποτελεσμα συναδελφοι, ομοϊδεατες, συντροφοι και φυσικα δημοσιογραφοι να κρεμασουν κουδουνια στην πολιτικη ηγεσια γιατι, λεει, δεν τον υποδεχθηκαν σαν θεο του Ολυμπου. Απαντηση βεβαια δεν πηραν γιατι το μειζον ζητημα δεν ηταν ποτε ο Γιωργακης αλλα οι αγροτες που ψωμολησανε και ενω εκαναν ολοκληρη εκστρατεια το μονο που πετυχαν ηταν ενα boost στη δημοσια εικονα του Γιωργου Παπανδρέου, ο οποίος πες με τρελη αλλά, πολυ ζιβαγκο, ποδηλατο, αγροτια και κουτουκι δεν την εχει δει;

Αφου το βλέπεις βρε αγορι μου, δεν το χεις. Τι την παλευεις; Θες παλι να χεις κανα ατυχημα και να 'χουμε παλι κλάμματα;

Stay in Ekali and let the other kids play God. It's their turn, just wait for yours-I' m afraid.