Goya: Μετά τα φαντάσματα, η έκθεση

Την είδαμε την ταινία-πέρισυ, πρόπερσι θα σε γελάσω τώρα και δεν το θέλω- και ασχέτωs κριτικών Τιμο. και τα ρέστα δε μας άρεσε. Μα καθόλου όμως;

Ευτυχώς για τις μαντάμες που 'θέλαν να το παίξουν κουλτουρέ και για τους κυρίους-κανίς των μαντάμων που έπρεπε να ακολουθήσουν για να γλιτώσουν την παντός είδους παντόφλα, τους πρωταγωνιστικούς κρατούσαν οι Natalie Portman και Javier Barthem κοινώς το απόλυτο αρσενικό που σου βγάζει τη βαρβατήλα που πάντα ήθελες με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο και βέβαια η "super-duper-υπεργκόμενα" όπως θα έλεγε και Έλληνας, τύπου performer με πεπατημένη την κόκκινη μπουχάρα, 6 γράμματα. Δεν το βρήκες ακόμα,τσκ τσκ, σα δεν ντρέπεσαι, τσκ τσκ, σε τι κόσμο ζεις, τσκ τσκ;

Anyway, μετά το σύντομο briefing και αν δεν το έχεις πιάσει ακόμα-το νόημα καλέ, α εσύ έχεις ξεφύγει εντελώς- έσκασε μύτη στην πινακοθήκη ο καλυτερότερος της Ιβηρικής ζωγράφος ονόματι Fransisco Goya[το μικρό version του ονόματος,μη χαλάμε και "χαρτί"] ο οποίος γυρνοβολούσε μεν από αυλή σε αυλή σε Ισπανίες και Γαλλίες πριν και μετα την εισβολή, αλλά έδινε και τη φιλοσοφική του άποψη μέσα από τα έργα του.Μη με ρωτάς πώς. Τράβα μελέτα κι εσύ λιγάκι.

Κοινώς σήκω και φύγαμε για εθνική πινακοθήκη. Και ποτέ δεν ξέρεις μαζί με την αισθητική σου τι άλλο θα γυμνάσεις. Παγκράτι είναι αυτό, πας για πίνακες και καταλήγεις να αλλάζεις λάστιχο σε γκομενίτσες in distress.

ΥΓ: Το συμπτηγμένο μέγεθος του κειμένου οφείλεται στην παροιμιώδη αργοπορία της γράφουσας σε συνδυασμό με την κουρούπα σε πετσέτα, το μισοβαμμένο μάτι και την κολλητή να κράζει απο κάτω "catherine, vite, vite μωρή @#%$%#^$#$% μην ανέβω πάνω και σε φέρω δυο σβούρες."