Mην πολεμας...

Α ρε Αλεξιου, πάλι με πεταξες στα πατωματα για λογους που δεν ξερεις, που ξερω μονο εγω, που δε θα πρεπε να υπαρχουν, ποτε.

Μη πολεμάς μαζί μου για θα χάσεις
Έχουν τα όπλα σου παλίωσει από καιρό
Αν σου φωνάξω σ αγαπώ δεν θα το πιάσεις
Πάλι στο φόβο σου το ξέρω θα κουρνιάσεις
έτσι και κάνω να στο πω

Μη πολεμάς μαζί μου για θα λυγίσεις
αν μες τα μάτια σε κοιτάξω πιο βαθιά
δεν έχουν έλεος σου λέω οι αναμνήσεις
είναι παράδεισοι που θέλουν να γυρίσεις
μα εσύ διαλέγεις τη φωτιά

Μη πολεμάς μαζί μου για θ'ακούσεις
τον εαυτό σου που τον κλείδωσες καιρό
χωρίς αγάπη και την δίψα του αν νιώσεις
ποιο ποταμό ποιο δάκρυ θα βρεις να του δώσεις
να πιει νεράκι καθαρό

Μη πολεμάς μαζί μου για δε θ'αντέξεις
αν δεις πως κράτησα μακριά σου μια ζωή
με της αγάπης το σπαθί μη πας να μπλέξεις
θα δεις τη δύναμη αυτής της άγιας λέξης
που θα σου κόψει τη πνοή

Μη πολεμάς μαζί μου για θα λυγίσεις
αν μες τα μάτια σε κοιτάξω πιο βαθιά
δεν έχουν έλεος σου λέω οι αναμνήσεις
είναι παράδεισοι που θέλουν να γυρίσεις
μα εσύ διαλέγεις τη φωτιά...

Χαρις Αλεξιου

ΥΓ: Δεν εχουν ελεος σου λεω οι αναμνησεις, ειναι παραδεισος που θελουν να γυρισεις, μα εσυ διαλεγεις τη φωτια... Αμα μου βαλεις και μια Νταμα Κουπα τωρα, θα πεσω τ'ανασκελο. Ξερεις εσυ, ξερεις γιατι...