Και εκεί που νοιώθεις την απόλυτη ξενέρα και το μόνο που θες είναι να αράξεις σπίτι και να δεις τηλεόραση- "Αυτά τα υπέροχα πλάσματα" αν είσαι τυχερός και είναι Τρίτη και πιάνεις ALPHA- σκάει το τηλεφωνάκι που βαριέσαι να σηκώσεις και κυρίως η πρόταση για μεταμεσονύχτια έξοδο τύπου "και όπου σε βγάλει".
Βουτάς λοιπον κι εσύ το καπελάκι σου και με βαριά καρδιά αφήνεις το σπιτάκι σου για να κατηφορίσεις την Έλληνος και να βρεις την παρέα...
Και πριν καλά-καλά το καταλάβεις εχεις ήδη αδειάσει μια κανάτα κρασί και πας για τη δεύτερη, ενώ ταυτόχρονα έχεις ανέβει πάνω στο τραπέζι και χορεύεις μαζι με άλλους συνδαιτημόνες κλασσικά άσματα της ελληνικής μουσικής ιστορίας όπως "Πότε Βούδας πότε Κούδας", "Σήκω χόρεψε κουκλί μου", "θα τα κάψω τα ρημάδια τα λευτά μου".
Αυτή είναι η Πάτρα... Όσο να 'ναι, έχει τη δύναμη να σε ξεσηκώνει και να σε μεταμορφώνει από ξενέρωτο Αθηναίο σε high profile clubber χωρίς να καταλάβεις τι σε χτύπισε- αν εξαιρέσουμε δηλαδή τον οίνο που όσο να ναι σε καραχτυπάει κατακέφαλα...
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου