Πέμπτη 2 Αυγούστου 2007
Ζούμε μια τρέλα τελικά
Κάθε μέρα... Ζέστη, γρήγοροι ρυθμοί, άγχος και stress, καυσαέριο, προβλήματα, παιδιά, σκυλιά, γατιά, playstation και ο κάθε μαλάκας που θέλει η επιθυμία του να είναι διαταγή σου.... Τρέλα λοιπόν.Χωρίς αναισθητικό, χωρίς πρόβα generale... Μια ζωή στο τρέξιμο... Και το i-pod ανα χείρας για τις δύσκολες-και συνήθως πολλές- ώρες που περνάνε βασανιστικά αργά μέσα στο λεωφορείο,τραμ,μετρο κοκ.
Αλλά μέσα στην τρέλα πάντα βρίσκεις αυτό που θα σε κρατήσει. Και για τον καθένα μας είναι διαφορετικό, όμως πάντα έχει έναν κοινό παρονομαστή: σε κάνει να χαμογελάς.
Σα διαφήμιση του lucozade δεν ακούγεται;
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου